Pycha i egoizm towarzyszą każdemu człowiekowi. Im bardziej zdajemy sobie z tego sprawę, tym lepiej próbujemy nie oceniać, nie oczerniać, ale trwać na modlitwie i prośbie o łaskę zaufania Bogu, a nie sobie. Przy pomocy Niepokalanej możemy się nauczyć jak zwalczyć złe skłonności w nas i jak pogłębiać miłość i szacunek do każdego człowieka. Owocnej drogi wielkopostnego nawrócenia.

Temat: Wszystko mogę w Tym, który mnie przez Niepokalaną umacnia
(punkt 11. Regulaminu życia Ojca Maksymiliana)

• Zastanówmy się: kim dla ciebie jest Jezus oraz jaka jest rola Matki Bożej w twoim życiu, wyborach i modlitwie.

Duchowa refleksja: Tajemnica siły i potęgi (Pisma nr 1013; Grodno, przed wrześniem 1925)

• Zaznacz w tekście zdania, które najbardziej do ciebie przemawiają i zastanów się jak je odnieść do twojej historii i drogi życia.

Nieraz słyszymy skargę: "Chcę się poprawić, chcę być lepszy, ale nie mogę". W historii czytamy o wielkich wodzach i zwycięzcach, którzy jednak nie potrafili ujarzmić swoich złych skłonności. Taki na przykład głośny Aleksander Wielki umiera przedwcześnie z powodu - rozwiązłego życia. Rozglądając się naokół widzimy zastraszający wprost zanik moralności, zwłaszcza wśród młodzieży, a nawet powstają związki - iście piekielne - mające w programie zbrodnię i rozwiązłość - członkowie to owego związku popełnili głośne w Wilnie morderstwo profesora przy egzaminach.

Kina, teatry, literatura, sztuka, kierowane w wielkiej części niewidzialną ręką masonerii, zamiast szerzyć oświatę, gorączkowo pracują w myśl uchwały masonów: "My Kościoła katolickiego nie zwyciężymy rozumowaniem, ale zepsuciem obyczajów". Jak się temu oprzeć? Zdawać by się mogło, że takie przyznanie własnej niemocy jak: "nie mogę się poprawić" w podobnych okolicznościach, to objaw pokory. - Tymczasem gnieździ się w nim ukryta pycha. A to w jaki sposób?

Otóż ci ludzie w wielu rzeczach przyznają, że mogą to lub owo uczynić, tylko tej lub innej wady ujarzmić w takich lub innych okolicznościach nie są w stanie. To wszystko dowodzi tylko, że liczą oni jedynie na własne siły i uważają, że do tej granicy własnymi siłami to lub owo potrafią. Tymczasem jest to nieprawdą, kłamstwem, bo własnymi siłami, sami z siebie, bez pomocy Bożej my nic i to zupełnie nic nie potrafimy (por. J 15,5). Wszystko, czym jesteśmy i cokolwiek mamy i możemy, to od Pana Boga mamy i to w każdej chwili życia od Niego otrzymujemy, bo trwanie w istnieniu to nic innego, jak ciągłe otrzymywanie tego istnienia. Sami więc z siebie nic nie potrafimy, chyba tylko zło, które właśnie jest brakiem dobra, porządku, siły. Jeżeli uznamy tę prawdę i spoglądniemy na Boga, od którego otrzymujemy w każdej chwili wszystko, co mamy, natychmiast widzimy, że On, Bóg, i więcej dać może i pragnie jako najlepszy Ojciec dać nam wszystko, co nam jest potrzebne. Gdy jednak dusza sobie przypisuje to, co jest darem Bożym, czyż Pan Bóg może ją obsypywać łaskami?

Przecież wtedy utwierdzałby ją w fałszywym i aroganckim mniemaniu. Więc z miłosierdzia swojego nie daje tej obfitości darów i ... dozwala nawet na upadek, by dusza poznała wreszcie, czym jest sama z siebie, by na sobie nie polegała, ale z całą ufnością jedynie Jemu się oddała. Stąd też upadki były dla świętych - szczeblami do doskonałości. Biada jednak duszy, która nawet tego ostatecznego lekarstwa nie przyjmie, ale w pysze pozostając mówi: "nie mogę się poprawić", bo Pan Bóg też jest sprawiedliwy i z każdej udzielonej łaski zażąda ścisłego rachunku.

Cóż więc czynić należy? Oddać się zupełnie z ufnością bez granic w ręce Miłosierdzia Bożego, którego uosobieniem z Woli Bożej jest Niepokalana. Nic sobie nie ufać, bać się siebie, a bezgranicznie zaufać Jej i w każdej okazji do złego do Niej jak dziecko do matki się zwracać, a nigdy się nie upadnie. Twierdzą święci, że kto do Matki Bożej modli się w pokusie, na pewno nie zgrzeszy, a kto przez całe życie do Niej z ufnością się zwraca, na pewno się zbawi.

Punkty do refleksji:

• Jakie masz dary i jak ich używasz?
• Jak traktujesz upadki i inne przykre dla ciebie wydarzenia?
• Czy umiesz dziękować za dar życia, za swoją rodzinę, przyjaciół, swoją historię?
• Czy modlisz się za nieprzyjaciół Kościoła?
• Jaki jest twój stosunek do Kościoła, papieża, biskupów, kapłanów: osądzasz, usprawiedliwiasz, a może tylko się modlisz?
• Jakie w najbliższych dniach Wielkiego Postu zrealizujesz postanowienia?