Wyróżniał się spośród innych braci. Radość, skupienie i jakiś dziwny pokój malował się na jego twarzy - tak większość z tych, którzy znali br. Innocentego Wójcika, opisuje jego postać.

Każdy, kto w latach 90. choć raz uczestniczył w rekolekcjach Rycerstwa Niepokalanej w Niepokalanowie, pamięta brata niskiego wzrostu, energicznie kuśtykającego, z laską w ręku, który wieczorami, po wypełnieniu swoich obowiązków w niepokalanowskim klasztorze, przychodził do domu rekolekcyjnego w Niepokalanowie Lasku i snuł swoje wspomnienia o Ojcu Maksymilianie. A znał Świętego bardzo dobrze.

Cały artykuł przeczytasz w papierowym wydaniu RYCERZ MŁODYCH - 4(66)2018 - Mały brat wielkiego serca, s. 12.

Brat Innocenty zasługuje na to, by jego życie, a szczególnie tak bardzo praktyczne wskazania stały się bardziej znane i inspirowały kolejne pokolenia do podjęcia tej drogi. Podejmując tę samą drogę, którą szedł Brat Innocenty - drogę całkowitego oddania się Niepokalanej, możemy być pewni osiągnięcia tego, na co nasz Brat Innocenty wskazywał, żeby Niepokalana przez nas miłowała Pana Jezusa i naszego Ojca w niebie. Sam br. Innocenty w 1994 r. pisał:

Ojcze Maksymilianie, dziękujemy ci za wskazanie nam bezgranicznego oddania się Niepokalanej, jako drogi do najłatwiejszej i najwznioślejszej świętości. Chcemy jako dar miłości ofiarować codziennie wszystko. Od przebudzenia się, przeżegnania, ucałowania medalika, pacierza, wszystkie zajęcia i kontakty z bliźnimi, aż do zaśnięcia. Chcemy być jak rycerz na warcie czuwający, aby wypełnić wolę Niepokalanej we wszystkim. Chcemy zbierać dobre uczynki do skarbca Niepokalanej, aby Ona mogła przez nie ratować nieśmiertelne dusze od piekła i poprowadzić je do krainy miłości do nieba.

TM/PML