Niepokalana - Oblubienica Ducha Świętego

W Pismach św. Maksymiliana określenie "Maryja - Oblubienica Ducha Świętego" pojawia się dziewięć razy. Tytuł ten w Kościele używany był przez świętych i teologów przynajmniej od XVI w. Św. Maksymilian kontempluje ten przywilej jako imię własne Matki Bożej, rozważając objawienie się Matki Bożej w Lourdes. To tam Matka Boża, mówiąc o samej sobie, nie mówi: jestem Niepokalanie Poczęta, ale jestem Niepokalane Poczęcie. Właściwie tylko Duch Święty może być tak określany. Skoro Maryja przedstawia się tym imieniem, to tym samym mówi o sobie jako o Oblubienicy Trzeciej Osoby Boskiej, ściśle z Nim zjednoczoną. Św. Maksymilian tak to tłumaczy:

Jak w stworzeniach oblubienica otrzymuje nazwę oblubieńca - tak Maryja otrzymała swą nazwę (Niepokalane Poczęcie, a nie Niepokalana) od Ducha Świętego [...]. Bóg Ojciec jako swej oblubienicy powierza Jej Syna, Syn zstępuje do Jej dziewiczego łona stając się Jej dzieckiem, a Duch Święty kształtuje w Niej cudownie ciało Jezusowe i zamieszkuje w Jej duszy, przenika Ją w tak niewysłowiony sposób, że określenie [Oblubienica Ducha Przenajświętszego] jest bardzo dalekim podobieństwem życia Ducha Przenajświętszego w Niej i przez Nią. [...]

Zjednoczenie Maryi z Duchem Świętym nie nastąpiło dopiero w momencie Wcielenia Bożego Syna, ale istniało od pierwszej chwili zaistnienia Maryi (czyli od chwili Jej poczęcia): Duch Przenajświętszy żyje w duszy Niepokalanej, w Jej istocie i Ją zapładnia i to od pierwszej chwili istnienia przez całe Jej istnienie czyli wiecznie.

Warto przytoczyć tekst św. Maksymiliana o życiu Trójcy Świętej, który został napisany w dniu aresztowania. Tekst, choć roboczy i niedokończony, streszcza wizję, którą Święty miał odnośnie do Maryi i Ducha Świętego.

Ojciec rodzi Syna a Duch od Ojca i Syna pochodzi. W tych kilku słowach mieści się tajemnica życia Trójcy Przenajświętszej i wszystkich doskonałości w stworzeniach, które nie są niczym innym jak echem różnorodnym, hymnem pochwalnym w różnobarwnych tonach tej pierwszej najpiękniejszej tajemnicy. Słowa wzięte ze słownika stworzeń niech nam posłużą, bo innych nie mamy, choć zawsze pamiętać musimy, że to bardzo niedoskonałe słowa. Kim Ojciec? Co stanowi Jego istotę? Rodzenie, że rodzi Syna, od wieków na wieki zawsze rodzi Syna. Kim Syn? Rodzonym, że zawsze i od wieków rodzony przez Ojca. A kim Duch? Owocem miłości Ojca i Syna. Owocem miłości stworzonej to poczęcie stworzone. Owocem zaś miłości i pierwowzoru tej miłości stworzonej to też nic innego, jak tylko poczęcie. Duch więc to poczęcie niestworzone, przedwieczne, pierwowzór wszelkiego poczęcia życia we wszechświecie. Ojciec więc rodzi, Syn jest rodzony, Duch jest poczynany i to jest ich istotą, którą się różnią nawzajem. Jednoczy zaś Ich ta sama natura. Boskie istnienie istotne. Duch więc to poczęcie przenajświętsze, nieskończenie święte, niepokalane

To Poczęcie odwieczne Niepokalane [Duch Święty], w łonie Jej duszy, Jej, Niepokalane Poczęcie, niepokalanie poczyna życie Boże. I panieńskie łono Jej ciała dla Niego zarezerwowane i w Nim poczyna w czasie - jak wszystko, co materialne dzieje się w czasie - też życie Boga-Człowieka. I tak powrót do Boga, reakcja równa i przeciwna idzie drogą odwrotną niż stworzenie. Przy stworzeniu od Ojca przez Syna i Ducha a tutaj przez Ducha staje się Syn Wcielony w Jej łonie i przez Niego wraca miłość do Ojca […]. W zjednoczeniu Ducha Świętego z Nią, nie tylko miłość łączy te dwie Istoty, ale jedna z nich - to cała miłość Trójcy Przenajświętszej a druga - to cała miłość stworzenia, i tak w tym zjednoczeniu łączy się niebo z ziemią, całe niebo z całą ziemią, cała Miłość Odwieczna z całą miłością stworzoną, to miłości szczyt

Św. Maksymilian ukazuje nam Matkę Bożą jako wzór doskonałego człowieka. Ona jest dla nas wzorem realizacji naszego powołania, wzorem miłości, oddania, posłuszeństwa, zasłuchania...

Opr. Fundacja Niepokalanej