Męczennicy z Niepokalanowa

Bł. Bonifacy Żukowski urodził się w 1913 r. na Wileńszczyźnie. Nowicjat rozpoczął w 1931 r. w Niepokalanowie. Całe życie zakonne spędził w Niepokalanowie, gdzie pełnił kierownicze funkcje w drukarni. Był człowiekiem cichym, pokornym i odważnym. Odznaczał się w życiu zakonnym umiłowaniem cnoty i posłuszeństwa oraz miał wielkie nabożeństwo do Matki Bożej. Został aresztowany przez hitlerowców 14 października 1941 r. i wywieziony na Pawiak w Warszawie, a następnie do Oświęcimia, gdzie otrzymał numer obozowy 25447. W duchu wiary starał się znosić cierpienia i prześladowania. Zakończył życie 10 kwietnia 1942 r.

Bł. Tymoteusz Trojanowski urodził się w 1908 r. niedaleko Sierpca. Nowicjat rozpoczął w 1931 r. w Niepokalanowie, a pierwszą profesję zakonną złożył w 1932 r. Całe życie zakonne spędził w Niepokalanowie, gdzie pracował przy wysyłce "Rycerza Niepokalanej", w magazynie oraz jako opiekun braci chorych. W życiu zakonnym odznaczał się pokorą i głębokim nabożeństwem do Niepokalanej. Został aresztowany przez hitlerowców 14 października 1941 r. i wywieziony na Pawiak, a potem do Oświęcimia, gdzie otrzymał numer 25431. Został zamęczony 28 lutego 1942 r.

Bł. Pius Bartosik w obozie powtarzał sobie i współbraciom: "Dotychczas pisaliśmy i mówiliśmy innym, jak należy znosić cierpienie - teraz musimy sami praktycznie to przejść, bo w przeciwnym razie, co warte by były nasze słowa". Urodził się w 1909 r. niedaleko Kalisza. Nowicjat rozpoczął w 1926 r., a święcenia kapłańskie przyjął w 1935 r. w Krakowie. Po święceniach pracował w Krośnie. W roku 1936 został przeniesiony do Niepokalanowa, gdzie objął funkcję zastępcy o. Maksymiliana Kolbego. Ponadto pełnił obowiązki redaktora naczelnego "Rycerza Niepokalanej", "Rycerzyka" i kwartalnika "Miles Immaculatae". Był również wychowawcą braci przebywających na formacji. Odznaczał się wielkim nabożeństwem do Matki Bożej i prostotą franciszkańską. Towarzyszył św. Maksymilianowi w jego uwięzieniu we wrześniu 1939 r. Po raz drugi został aresztowany wraz ze św. Maksymilianem 17 lutego 1941 r. i dzielił z nim los więźnia na Pawiaku, a następnie w Oświęcimiu. Zmarł na skutek prześladowań w obozie 13 grudnia 1941 r.

Bł. Antonin Bajewski wwemu spowiednikowi przed śmiercią polecił przekazać do klasztoru w Niepokalanowie: "Powiedz moim konfratrom w Niepokalanowie, że wierny Chrystusowi i Maryi tu zginąłem". Urodził się w 1915 r. w Wilnie. Nowicjat zakonny rozpoczął w 1934 r. Święcenia kapłańskie przyjął w 1939 r. Po święceniach przybył do Niepokalanowa, gdzie św. Maksymilian mianował go swoim drugim zastępcą. Odznaczał się gorliwością w służbie kapłańskiej, głęboką wiarą i pobożnością. Został aresztowany 17 lutego 1941 r. w Niepokalanowie razem z o. Maksymilianem, a następnie był więziony na Pawiaku i w Oświęcimiu. Wyczerpany pracą i cierpieniem, odszedł z tego świata ze słowami: "Jezus i Maryja", 8 maja 1941 r.

Bł. Innocenty Guz przed śmiercią odmawiał nowennę do św. Antoniego, którego darzył wielkim zaufaniem i podziwem. Urodził się w 1890 r. we Lwowie. Pierwsze śluby zakonne złożył w 1909 r., a święcenia kapłańskie przyjął w 1914 r. w Krakowie. Przebywał w wielu klasztorach franciszkańskich, najdłużej w Grodnie i Niepokalanowie. W Grodnie pracował jako wikariusz, spowiednik sióstr nazaretanek i braci w Wydawnictwie "Rycerza Niepokalanej". W Niepokalanowie w latach 1933-1936 pełnił funkcje spowiednika braci, wicemagistra kleryków i nauczyciela śpiewu w Małym Seminarium Misyjnym. Był wielkim znawcą śpiewu gregoriańskiego. Odznaczał się franciszkańską pokorą i prostotą. W roku 1940 został w Grodnie aresztowany najpierw przez władze radzieckie, a następnie przez hitlerowców. Po pobycie w więzieniu w Suwałkach i Działdowie został przewieziony do obozu w Sachsenhausen. W 50. roku życia - został okrutnie uduszony strumieniem wody siłą pompowanej do ust, 6 czerwca 1940 r.

O. Achilles Puchała i o. Herman Stępień zgodnie odpowiedzieli: "Pasterze nie mogą opuścić wiernych!" Zostali więc dołączeni do aresztowanych parafian, spośród których tylko oni zostali zadręczeni na skraju wsi Borowikowszczyzna.

Bł. Achilles Puchała urodził się w 1911 r. niedaleko Łańcuta. Nowicjat rozpoczął w 1927 r., a święcenia kapłańskie przyjął w 1936 r. Po święceniach pracował w Grodnie, a następnie został przeniesiony do Iwieńca, gdzie zastała go II wojna światowa. W 1940 r. objął funkcję proboszcza w pobliskich Pierszajach. Był gorliwym duszpasterzem. Został wraz z o. Hermanem Stępniem bestialsko zamordowany przez Niemców, gdy towarzyszył swoim parafianom podczas pacyfikacji ich wsi. Śmierć nastąpiła 19 lipca 1943r. we wsi Borowikowszczyzna.

Bł. Herman Stępień urodził się w 1910 r. w Łodzi. Nowicjat rozpoczął w 1929 r. w Łodzi Łagiewnikach. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w Krakowie i w Rzymie, gdzie w 1937 r. przyjął święcenia kapłańskie. Po powrocie do Polski pracował w Radomsku, Wilnie, a od 1941 r. w Iwieńcu. Następnie przeniósł się do Pierszaj, gdzie pełnił funkcję wikariusza parafii u boku proboszcza o. Achillesa. Został wraz z nim bestialsko zamordowany przez hitlerowców, gdy towarzyszył swoim parafianom podczas pacyfikacji ich wsi. Śmierć nastąpiła 19 lipca 1943 r. we wsi Borowikowszczyzna.

red./ FN