W poniedziałek rano, 21 listopada 1927 r., do nowego klasztoru Niepokalanowa przybyło 20 zakonników: 18 braci zakonnych oraz dwóch kapłanów - Ojciec Maksymilian Kolbe oraz jego brat, Ojciec Alfons. Tak o wydarzeniu sprzed 90 lat pisał br. Gabriel Siemiński, w przeddzień wyjazdu do Niepokalanowa.

Niepokalanów, do którego za kilka godzin mamy wyjechać, jest to miejsce obrane przez Niepokalaną i przeznaczone wyłącznie na szerzenie Jej czci. Wszystko, cokolwiek jest i będzie w Niepokalanowie, to Jej własność. My również zostaliśmy wybrani przez Niepokalaną, a przez to wybraństwo staliśmy się Jej własnością. Jutro przypada uroczystość Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny. Ona, Niepokalana, cała była oddana Bogu - i my również w wigilię tej uroczystości złóżmy ofiarę z siebie i oddajmy się jako nieużyteczne narzędzie w Jej ręce, a oddajmy się niepodzielnie, bez zastrzeżeń, na zawsze.

W tym nowym klasztorze poświęcenie się nasze musi być całkowite. Zakonność tam musi kwitnąć w całej pełni, praktykować będziemy przede wszystkim posłuszeństwo. Będzie tam bardzo ubogo, bo wedle ducha św. Franciszka. Dużo będzie pracy, wiele cierpień i wszelkich niewygód. Regułę naszą, święte Konstytucje i wszystkie przepisy zakonne będziemy zachowywać z całą surowością, bo Niepokalanów powinien i musi być wzorem życia zakonnego.

TM/red.