Więcej niż przyjaciel

Kardynał Stefan Wyszyński (1901-1981) - sługa Boży, a niebawem błogosławiony - wielką czcią darzył św. Maksymiliana Marię Kolbego. Żywo interesował się jego dziełem, jakim jest klasztor franciszkanów w Niepokalanowie. Z dumą i radością możemy stwierdzić, że Prymas Tysiąclecia był Przyjacielem Niepokalanowa. A może kimś więcej niż Przyjacielem? W Księdze Pamiątkowej z okazji 50-lecia Niepokalanowa napisał: "Zawsze odnawiającego się ducha Ojca Maksymiliana Kolbego życzę wspólnocie franciszkańskiej w Niepokalanowie. Niech chodzi w sercach waszych, po ulicach »Zagrody Niepokalanej«. Błogosławi Wasz Brat... Stefan kard. Wyszyński".

Przyjaciela można wybrać, brata się ma i to całe szczęście, że się ma takiego brata, z którego można być dumnym.

Nasz Wspaniały i Czcigodny Brat odwiedził Niepokalanów przynajmniej 38 razy podczas swego pasterzowania w archidiecezji warszawskiej, skróconego o kilka lat pobytu w więzieniu. Czasem były to wizyty kurtuazyjne, częściej pasterskie, połączone z funkcją ordynariusza miejsca, ale i wtedy znajdował chwilę, aby zwiedzić poszczególne działy pracy, przemówić do zebranych zakonników, spożyć z nimi posiłek, obejrzeć Misterium Męki Pańskiej czy Panoramę Tysiąclecia. Chwalił pracę zakonników, zachęcał do poświęcenia, podpowiadał, czego oczekuje od klasztoru. Z niektórych wizyt zachowały się fotografie, które po opracowaniu posłużyły do ekspozycji wystawy.

Co myślał i mówił o Niepokalanowie? Oto najbardziej charakterystyczne określenia dla tego klasztoru: Niepokalanów to "Krzak gorejący", "Betlejem podwarszawskie", "Sadzawka Siloe", "Potężne ognisko i bastion modlitwy", "Szkoła nowego życia dla młodzieży", "Szkoła Służebnicy Pańskiej", "Wielka Stolica Matki Bożej". "Kto choć raz oglądał Niepokalanów przed wojną - powiedział na tydzień przed beatyfikacją Ojca Maksymiliana - i widział ubogie baraki, przypominające późniejszy obóz w Auschwitz, tego uderzyło, że jest to absolutne Królestwo Niepokalanej Matki Pięknej Miłości. Wszędzie skromny obrazek, medalik, posąg czy figurka: na cokołach z kamienia, na bijących żarem sercach, w halach, maszynach, na stolikach redaktorów i pracowników drukarskich - absolutnie wszędzie i zawsze! Każde usta powtarzają Jej imię, z takim zapałem i uporczywością, że aż denerwowało to roztropnych, rozważnych i trzeźwych synów tego świata".

O franciszkanach z Niepokalanowa mówił, że zrobili wielką karierę, że są dziedzicami Ojca Maksymiliana Kolbego, że przez "Rycerza Niepokalanej" przygotowali Polskę na mroczne lata okupacji i trudny okres powojenny, a także na Sacrum Poloniae Millennium".

Wystawę przygotowali pracownicy Archiwum MI i Biblioteki Klasztornej. Wystawione fotografie są wybrane z bogatego zasobu fotosów przechowywanych w niepokalanowskim archiwum. Okazją do takiej wystawy stała się bliska uroczystość beatyfikacyjna ks. Prymasa Polski w Warszawie na Placu Zwycięstwa - 7 czerwca 2020 r. Niestety, z przyczyn szalejącej zarazy uroczystość została zawieszona na czas nieokreślony. Natomiast tytuł błogosławionego przysługuje Słudze Bożemu od czasu ogłoszenia beatyfikacyjnej uroczystości.

Niech ta wystawa będzie wyrazem czci i wdzięczności mieszkańców Niepokalanowa Błogosławionemu Stefanowi za jego miłość do św. Maksymiliana i za uznanie dla jego dzieła. Dla zwiedzających zaś niech będzie wzbogaceniem wiedzy i ducha Błogosławionego.

O. Roman Aleksander Soczewka,
franciszkanin z Niepokalanowa