W 1912 r. św. Maksymilian pojechał do Rzymu na studia filozoficzno-teologiczne. Tam zobaczył, że istnieje świat, który nie zna Boga, nie zna Maryi; że istnieje świat nieszczęśliwych grzeszników, którzy zniewoleni przez szatana dążą do zniszczenia Kościoła Chrystusowego i wiary w sercach ludzkich. Zrozumiał wtedy, że musi się zatroszczyć o to, by wyrwać tych nieszczęśników z sideł szatańskich i przyprowadzić ich do Pana Jezusa; że musi ich uratować.

W Rzymie spotkał się bowiem z organizacją, której dążeniem było rozbicie na całym świecie porządku opartego na chrześcijaństwie, zwłaszcza katolickim. Nazywa się ta organizacja masonerią. W 1917 r. obchodziła ona swoją dwóchsetną rocznicę powstania.

Notka o masonerii

Masoneria narodziła się w Londynie 24 czerwca 1717 r. (dzień św. Jana Chrzciciela). Jest to data powstania, z inicjatywy dwóch pastorów protestanckich (Jana Teofila Desaguliers i Jakuba Andersona), Wielkiej Loży Londynu, powstałej w wyniku połączenia dwóch stowarzyszeń: "Mularzy Wolnych i Przyłączonych" oraz Różokrzyżowców. Stąd wynika jej podwójna symbolika (masoneria posługuje się symbolami architektury, np. kątownica i cyrkiel, oraz symbolami religijnymi, np. jaśniejąca 5-ramienna gwiazda z literą G pośrodku). Znamionuje masonerię także:

- podwójna ideologia: 1) głoszona otwarcie - liberalizm; 2) sekretna - gnoza (gr. gnosis znaczy "wiedza" zdobyta przez "poznanie", jakie dokonuje się w głębi "jestestwa" człowieka, w głębi mojego "ja", pod wpływem tajemnych praktyk magicznych lub religijnych, zaczerpniętych z religii Wschodnich. Ojcowie Kościoła nazywali ją "fałszywą wiedzą", np. Hipolit Rzymski, św. Justyn, św. Ireneusz, Orygenes, św. Epifaniusz, Tertulian, Klemens Aleksandryjski. "Rzekomą wiedzą" nazywa gnozę św. Paweł w 1 Tm 6,20-21);

- podwójny cel: 1) wyznawany otwarcie - propaganda liberalizmu; 2) skryty - zastąpienie katolicyzmu chrześcijaństwem gnostyckim.

Liberalizm masoński propaguje człowieka uwolnionego od jakichkolwiek zasad (z wyjątkiem zasad swojej loży), ustanawiającego dla siebie własne prawa, wyższego ponad wszystko, a nowy model społeczeństwa chce oprzeć na swobodzie seksualnej, którą zapewni ograniczenie rodzin, antykoncepcja, aborcja. Propagowane jest - pod hasłami humanitaryzmu, postępu i solidarności - społeczeństwo, w którym zniknie rodzina, w którym pojawią się obyczaje oparte na antykoncepcji, aborcji, eutanazji, sztucznych zapłodnieniach, nieograniczonej swobodzie seksualnej... Jest to wizja świata zlaicyzowanego, bez Boga, bez ostatecznych celów, wizja prowadząca do zwątpienia - nic, co mogłoby unosić serca: jedynie błoto i krew. Błoto i krew, pomimo humanitarnego nazewnictwa używanego dla kamuflażu, po części jest dostrzegalne dla kogoś, kto nie wzbrania się widzieć. Wielkie czystki rewolucji francuskiej, wygnania dziesiątków tysięcy zakonników i sióstr zakonnych w początkach XX stulecia, setki tysięcy zabójstw nienarodzonych - to właśnie masoneria.

Nasz ostateczny cel jest ten sam, co Woltera oraz Rewolucji Francuskiej: unicestwienie raz na zawsze katolicyzmu, a nawet samej idei chrześcijańskiej (fragment instrukcji masońskiej organizacji o nazwie Wysoka Wenta z 1819).

Rozpowszechniajmy szeroko nałogi i korupcję (...). Poddajcie masy deprawacji, a nie będziecie mieć katolików. Odciągnijcie księdza od pracy, od ołtarza i od cnót. Starajcie się zająć czym innym jego myśli i jego czas. Uczyńcie go leniwym, smakoszem i patriotą, a stanie się ambitnym, podstępnym i przewrotnym. Wykonacie wtedy tysiąc razy lepiej swe zadanie niż gdybyście zanurzyli ostrza waszych sztyletów w kościach paru nieboraków (...). Przedsięwzięliśmy demoralizację na wielką skalę, zepsucie ludu przez kler, a kleru przez nas, zepsucie, które powinno doprowadzić nas pewnego dnia do złożenia Kościoła w grobie (List Vindice’a do Nubiusa, członków Wysokiej Wenty z 9 VIII 1838).

Motywy

Rok 1917 był rokiem jubileuszowym - 400 lat od reformacji, 200 lat od powstania masonerii; jubileusz śmierci Giordano Bruna, skazanego na śmierć przez inkwizycję; rok wybuchu rewolucji radzieckiej, skierowanej także przeciw Kościołowi. Masoni byli pewni zwycięstwa swoich idei. Wiele lóż ukazało swoje prawdziwe oblicze i nienawiść do Kościoła. W Rzymie masoneria przeszła pod oknami Watykanu manifestując swój kult szatana oraz swą nienawiść do papieża i Kościoła.

Św. Maksymilian widział to wszystko na własne oczy i nie mógł obok tego przejść obojętnie. Czuł potrzebę uczynienia czegoś w obronie Kościoła. Nie wiedział w jaki sposób ma tego dokonać. Nie musiał jednak długo czekać. Wystarczyło, że jego bystry umysł skojarzył dwie rzeczy: nadzwyczajne nawrócenie zaciętego wroga Kościoła, żyda Ratisbonne’a oraz zwycięstwo bł. Jana Dunsa Szkota w polemice z przeciwnikami Niepokalanego Poczęcia. Obydwa te wydarzenia łączą się z interwencją Najświętszej Maryi Panny. Żyd Alfons Ratisbonne nawrócił się za pośrednictwem Cudownego Medalika. Zaś bł. Jan Duns Szkot pokonał wszystkich wybitnych teologów w dyskusji na temat Niepokalanego Poczęcia dzięki ufnej modlitwie skierowanej do Maryi: "Dozwól mi chwalić Cię, o Panno Przenajświętsza. I daj mi moc przeciwko nieprzyjaciołom Twoim". A gdy wychodził zwycięsko z sali dyskusji bł. Jan Duns Szkot wykrzyknął: "Oto wszystkie herezje samaś zniszczyła na całym świecie!"

Św. Maksymilian już wiedział kto dokona zwycięstwa nad złem i szatanem. Wiedział od tej pory, że dokona tego Niepokalana, czyli całkowicie wolna od grzechu od samego początku swego istnienia Matka Boża.

Zastanawiał się tylko jak Ona tego dokona? W jaki sposób Ona "zmiażdży głowę węża" i wyrwie biednych grzeszników z tej okropnej niewoli grzechu? Zauważył, że potrzebuje Ona naszych rąk. Ale nie dlatego potrzebuje, że bez nas by nie mogła niczego dokonać. Ona chce, byśmy i my cieszyli się z dokonanych dobrych uczynków, a przez to byśmy i my mogli otrzymać za pełnione dobro obfite łaski i osiągnąć szczęście życia z Chrystusem. Bo, myślał św. Maksymilian, tak jak przez Cudowny Medalik Maryja nawróciła Żyda Ratisbonne’a, i jak przez bł. Jana Dunsa Szkota pokonała przeciwników Niepokalanego Poczęcia, tak chce i dzisiaj posłużyć się nami do przywrócenia Panu Bogu nieszczęśliwych grzeszników.

Tak myśląc i rozważając św. Maksymilian, zapytawszy się wcześniej swojego spowiednika, by upewnić się, że jego myśl pochodzi od Boga, wraz z grupą sześciu współbraci 16 października 1917 r. oddali się całkowicie Niepokalanej, zawiesili na szyi Jej Cudowne Medaliki i założyli Rycerstwo Niepokalanej.

Wiedział bowiem, że człowiek jest słaby, a szatan przebiegły. Dlatego walki z szatanem nie może prowadzić człowiek nawet najbardziej genialny; jedynie Niepokalana otrzymała obietnicę zmiażdżenia głowy węża. Ona jest w niebie. Dlatego poszukuje dusz, które by się Jej całkowicie poświęciły, aby się stać w Jej rękach narzędziem do sparaliżowania szatana i rozszerzenia królestwa Bożego.

Literatura

• Pisma Ojca Maksymiliana Kolbego, 1105 - Jak się zaczęła Milicja Niepokalanej

CEL

Rycerstwo Niepokalanej (MI) jest ruchem katolickim. Dlatego cel MI pokrywa się z celem Kościoła katolickiego. Powstaje zatem pytanie: Jaki jest cel Kościoła katolickiego? Cel ten wyznaczył Założyciel Kościoła, Jezus Chrystus, który powiedział: Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego (Mt 28,19). Tymi słowami wyznaczył On swojemu Kościołowi cel nawracania pogan i niewierzących, przyprowadzenie ich do wiary w Niego jako Pana i Zbawiciela.

Do osiągnięcia tego celu Jezus podał uczniom środki: miłość wzajemną i jedność. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali (J 13,35). Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał (J 17,20n). Jedność i miłość wzajemna są zatem środkiem do tego, by świat poznał i uwierzył w Chrystusa, a przez to nawrócił się i przyjął chrzest, bo Kto uwierzy i przyjmie chrzest, ten będzie zbawiony (Mk 16,16). Czyli ostatecznym celem Kościoła jest zbawienie każdego człowieka i życie wieczne w chwale Boga Ojca (w niebie). Zaś zbawienie całego świata, czyli osiągnięcie szczęścia życia wiecznego przez wszystkie stworzenia, przyniesie Bogu chwałę jak największą. Zbawienie całego świata jest środkiem do osiągnięcia chwały Bożej - ostatecznego Bożego celu. Kościół istnieje po to, by przynieść Bogu chwałę.

Taki też jest cel Rycerstwa Niepokalanej: chwała Boża, i to nie tylko większa, ale jak największa. Ponieważ każdy człowiek, który osiąga świętość, daje Bogu chwałę największą, większej już dać nie może - on sam jest chwałą Bożą - zatem jeśli chcemy przynieść Bogu chwałę jak największą, to musimy i siebie do świętości doprowadzić i każdego człowieka, i cały świat uświęcić. Dlatego w MI staramy się o nawrócenie i uświęcenie wszystkich ludzi (cel bliższy), a czynimy to pod opieką i za pośrednictwem Niepokalanej (cel najbliższy). Pod opieką, czyli jako narzędzia w Jej niepokalanych rękach, i za Jej pośrednictwem, czyli używając środków przez Nią podanych. Dlaczego? Ponieważ świat pogrążony w niewoli grzechu, zła, nienawiści i wyzysku, czyli w niewoli szatana - mamy poddać w "niewolę" pokoju i dobra, miłości i pojednania, czyli poddać świat Chrystusowi, by On królował w każdym sercu człowieka. Uczynimy to najlepiej jako narzędzia w rękach Niepokalanej, ponieważ Ona będąc całkowicie wolną od grzechu, najskuteczniej i najszybciej zniszczy wszelkie zło i wszelki grzech wyrwie z każdej duszy, która Jej całkowicie się odda pod opiekę.

W spełnianiu tej misji Niepokalana chce korzystać z naszej współpracy i zaprasza nas, byśmy oddali się Jej jako narzędzia. Maryja bowiem pragnie rozszerzyć na całą ludzkość owoce odkupienia, dokonanego przez Jej Syna, dlatego stara się pozyskać dla Chrystusa grzeszników i tych, którzy jeszcze nie poznali Chrystusa, a zwłaszcza nieprzyjaciół Kościoła oraz podnieść poziom naszego życia duchowego do wyżyn świętości.

Ta macierzyńska opieka i troska o każdego ucznia Chrystusa, o każdego człowieka, który jest członkiem Ciała Chrystusa, czyli Kościoła, pobudza nas do wdzięczności i czci względem Niepokalanej jako naszej Matki niebieskiej. Przykazanie "Czcij ojca i matkę swoją", odnoszące się do naszych ziemskich rodziców, o ileż bardziej powinniśmy realizować w stosunku do Ojca i Matki niebieskiej. Poza tym oddawanie czci Matce Bożej jest wysławianiem najdoskonalszego dzieła Boga, czyli przysparzaniem chwały Bogu. Tak jak podziwianie obrazu malarza jest sławieniem jego twórcy. Sama zaś Maryja jako Niepokalana jest wzorem i szczytem tej chwały, jaką stworzenie może oddać Bogu. Dlatego jeśli Jej się całkowicie oddamy, to z Nią, w Niej i przez Nią będziemy najdoskonalej uwielbiać Pana. Nie ma lepszego nabożeństwa do Niepokalanej, jak Jej się całkowite oddanie.

Jeśli zatem wszyscy, cały świat, będzie kroczył drogą maryjną i sławił Maryję jako najdoskonalsze dzieło Boga, to przyniesie największą chwałę Bogu, a sam przez to dostąpi zbawienia i szczęścia wiecznego.

WARUNKI

Żeby jednak w pełni stać się rycerzem Niepokalanej, to trzeba spełnić trzy bardzo proste warunki. Jeden - istotny, i dwa - nieistotne. A wszystkie, zwłaszcza ten pierwszy i istotny, są zależne tylko i wyłącznie od naszej woli. Oto one:
1. Oddać się całkowicie Niepokalanej jako narzędzie w Jej macierzyńskich rękach.
2. Nosić Cudowny Medalik.
3. Wpisać się do księgi Rycerstwa w siedzibie kanonicznie założonej, np. w Niepokalanowie.

Pisma..., 1003 - Jak można zostać członkiem MI?

ŚRODKI

By osiągnąć jakikolwiek cel, potrzebne są środki do tego celu prowadzące. Tak też jest i w Rycerstwie Niepokalanej. Wykorzystuje ono wszystkie środki godziwe na jakie stan, warunki i okoliczności pozwalają. Nie odrzuca żadnego, byle był dobry i godziwy. Są te środki dwojakiego rodzaju: naturalne i nadprzyrodzone.

Ponieważ najbardziej skuteczne są środki nadprzyrodzone, dlatego zalecane są na pierwszym miejscu. Zaliczamy do nich: modlitwę, post, cierpienie, dobry przykład, Cudowny Medalik.

Zanim jednak omówimy poszczególne środki nadprzyrodzone, trzeba przypomnieć sobie i zawsze pamiętać o podstawowym warunku owocności wszelkiej naszej działalności, pracy i naszych zabiegów na polu Rycerstwa. Otóż owocność naszej pracy nie zależy od zdolności, zabiegów, pieniędzy, chociaż i to są dary Boże, ale tylko i wyłącznie od stopnia łączności z Bogiem. Jeżeli tego zabraknie, albo ten węzeł łączności osłabnie, na nic się zdadzą wszystkie inne środki.

Najskuteczniejszym zaś środkiem, zarówno w pogłębianiu więzi z Bogiem, jak i realizowaniu celu Rycerstwa, jest na pierwszym miejscu modlitwa. Zresztą środek ten podał sam Pan Jezus mówiąc, że niektóre rodzaje duchów można zwyciężyć tylko modlitwą i postem. Tak też jest przyjęte w Rycerstwie: wśród środków na pierwszym miejscu jest modlitwa - środek najskuteczniejszy w walce o wolność i szczęście człowieka. Ona jest podstawą i początkiem wszelkiej działalności, duszą i nerwem naszego apostolstwa. To z niej ma wypływać nasz zapał do działania, ona ma nas przemieniać i czynić świadkami Chrystusa, Jego życia i zmartwychwstania.

Modlitwa chrześcijańska nie polega na "klepaniu" wyuczonych formuł modlitewnych, ale na wysłuchaniu tego, co chce nam Pan Bóg powiedzieć, przekazać; na wsłuchaniu się w swoje wnętrze, w serce; na odpowiadaniu Panu Bogu w całkowitym wyciszeniu zewnętrznym i wewnętrznym oraz na zmianie własnego serca tak, aby nasza wola pełniła to, co chce wola Pana Boga.

Modląc się zaś o nawrócenie grzesznika, o jego zbawienie, z całą pewnością modlimy się o rzecz dobrą i zgodną z wolą Bożą, gdyż Pan Bóg chce zbawienia wszystkich ludzi. Dlatego na pierwszym miejscu wśród środków wymienionych w Dyplomiku MI jest zalecone, aby odmawiać codziennie akt strzelisty do Niepokalanej: O Maryjo bez grzechu poczęta...

Wśród innych modlitw szczególne miejsce jako środek (broń rycerska) zajmuje Różaniec, do którego odmawiania nieustannie zachęca swoje dzieci Matka Boża i Ojciec Święty.

Wielkie znaczenie wśród modlitw rycerskich odgrywa też akt oddania się Niepokalanej, ułożony przez samego św. Maksymiliana. W nim bowiem m.in. prosimy o to, aby Niepokalana mnie całego i zupełnie za rzecz i własność swoją przyjąć raczyła (...), abym stał się użytecznym narzędziem (...) do jak największego rozszerzenia (...) Królestwa (...) Jezusowego.

Akt strzelisty, Różaniec i Akt Oddania - są formami modlitwy specyficznie rycerskimi, jednak one nie mogą być tylko "odmawiane", ale muszą być przeżywane, tzn. musi być nasz osobisty kontakt z Niepokalaną, a przez Nią z Panem Jezusem.

Modlitwa jest najważniejszym i najskuteczniejszym środkiem w Rycerstwie Niepokalanej. Jednak jeżeli zabraknie w naszej postawie tego środka, którym jest nasz dobry przykład, może ten brak uczynić nieskutecznym lub bardzo osłabić skuteczność wszelkich naszych środków zmierzających do pociągnięcia innych do świętości, do Pana Jezusa. Będziemy wtedy rycerzami tylko z nazwy, a nie z życia. Autentyczność naszego oddania się Niepokalanej rozpoznajemy właśnie przez to, że zmienia się sposób naszego życia i postępowania, stając się coraz bardziej na wzór życia Maryi. Jeśli wzrasta w nas miłość do Boga i do każdego człowieka, jeśli coraz bardziej dostrzegamy potrzeby i problemy drugich, jeśli coraz bardziej zapominamy o dogadzaniu tylko sobie, a dostrzegamy coraz wyraźniej działanie Boże w świecie i działającego Boga w nas i przez nas - to możemy być pewni, że nasze oddanie się Niepokalanej jest prawdziwe.

Rycerstwo Niepokalanej posługuje się jeszcze jednym środkiem, który podała sama Niepokalana, a który szczególnie odróżnia Rycerstwo od innych ruchów, a jest nim Cudowny Medalik - zalecane jest go nosić ciągle przy sobie i rozdawać innym.

W Rycerstwie Niepokalanej medalik jest znakiem naszego całkowitego oddania się Niepokalanej jako narzędzia w nawracaniu i uświęcaniu dusz; nadto jest najbardziej polecanym przez Założyciela MI środkiem apostolskim:

Medalik Niepokalanej niech będzie "kulką", którą każdy rycerz Niepokalanej się posługuje. Choćby kto był najgorszym, jeżeli tylko zgodzi się nosić na sobie Cudowny Medalik, dać mu go [...] i modlić się za niego, a przy sposobności dobrym słowem starać się pomału przywieść go do ukochania Niepokalanej Matki całym sercem i do uciekania się do Niej we wszystkich trudnościach i pokusach.

NARZĘDZIA RYCERSKIE

1. Akt strzelisty: O Maryjo bez grzechu poczęta... - zalecany, aby go odmawiać codziennie.
2. Cudowny Medalik - zalecane, aby go nosić ciągle przy sobie i rozdawać innym.
3. Hasło i formułka Kto się odda... są wykorzystywane w razie potrzeby, gdy spotkamy się z osobą, z którą możemy o Rycerstwie porozmawiać, co może się w ciągu miesiąca nie zdarzyć. To może spowodować, że możemy szybko zapomnieć treści tych dwóch narzędzi. Dlatego jest konieczne odświeżanie sobie ich znajomości przynajmniej raz w miesiącu.
   • Hasło Rycerstwa Niepokalanej: Zdobyć cały świat dla Chrystusa przez Niepokalaną. Hasło to wyraża cel Rycerstwa Niepokalanej i odpowiada na następujące pytania:
     • co ma rycerz zrobić? − Zdobyć.
     • co ma zdobyć? − Cały świat.
     • po co? − Dla Chrystusa.
     • w jaki sposób? − Przez Niepokalaną.

     Rycerz Niepokalanej ma zdobyć cały świat wyłącznie dla Chrystusa. Niepokalana jest tu tylko najskuteczniejszym "narzędziem" do osiągnięcia celu.

   • Formułka: Kto się odda Niepokalanej i Ją ofiarnie kocha, ten siebie uświęci i zbawi, i innym do uświęcenia i zbawienia dopomoże. Formułka ta odpowiada na pytanie: Dlaczego Rycerstwo zamierza osiągnąć swój cel przez Niepokalaną. Jest ona jednocześnie najprostszym i najkrótszym wytłumaczeniem całkowitego oddania się Niepokalanej.

4. Czasopismo rycerskie, jeśli jest prenumerowane, dociera przynajmniej raz na miesiąc.
5. Spotkania rycerskie powinny być organizowane przynajmniej raz na miesiąc.
6. Rekolekcje rycerskie (dla dzieci, młodzieży, dorosłych, rodzin, osób niepełnosprawnych, osób z chorobą nowotworową) - uczestniczenie w rekolekcjach prowadzonych przez MI, Niepokalanów Lasek, Harmęże i inne.
7. Niedziela MI - można zapraszać kapłanów lub zaangażowanych rycerzy, by dawali świadectwo lub reklamowali czasopisma rycerskie.
8. Misje MI – zapraszanie grup animacyjnych MI do parafii, np. Fundacji Niepokalanej, Szkoły Ewangelizacji Niepokalanej lub innych Apostolskich Grup Rycerskich działających w danym regionie Polski, aby przeprowadzili rekolekcje o MI.
9. Pierwsze Soboty Miesiąca - możliwość wysłuchania świadectw rycerskich, maryjnych; uczestniczenie w spotkaniach "Oddaj się Maryi".
10. Inne inicjatywy rycerskie: nocne czuwania, zjazdy, spotkania, festyny - organizowane w parafii lub w innych miejscach; angażowanie się w ruch pro-life (obronę życia nienarodzonych) – inicjatywa, która powstała z inspiracji "Rycerza Niepokalanej".
11. Pogłębianie wiedzy:
    • na temat nauczania Kościoła, szczególnie papieży Jana Pawła II, Benedykta XVI, Franciszka, Soboru Watykańskiego II;
    • o Rycerstwie Niepokalanej;
    • o św. Maksymilianie, poznanie jego Pism, Konferencji.

Literatura

• Pisma..., 1007 - Przez Niepokalaną do Przenajświętszego Serca Jezusowego
• Pisma..., 1109 - Nasz ideał
• Pisma..., 1115 - Militia Immaculatae
• Pisma..., 1128 - MI

(Tekst dodatkowy)

Cały świat oddać w ręce Maryi - oto nasze zadanie i cała nasza misja do spełnienia jako rycerzy Niepokalanej.

Nie ustawajmy w dążeniu do celu, choćby na tej drodze pojawiały się trudności nie do pokonania; choćby nasz wysiłek był ponad miarę i ponad nasze możliwości, a efekt prawie żaden. Bo choć tu, na ziemi, owoców naszej pracy możemy nie oglądać, to w niebie zobaczymy wszystko: "Wyobraźmy sobie jeszcze - mówił św. Maksymilian - jak nam będą wdzięczne te niezliczone szeregi dusz, którym niebo otworzyliśmy; jak dziękować nam będą przez wieczność całą, a i my im wdzięczni będziemy, bo pracując dla nich i sobie w niebie zgotowaliśmy koronę. Jakąż dalej miłością pałać będą ku Tej, co raczyła użyć nas za narzędzia do uwolnienia ich z więzów szatańskich; jakżesz my nie przestaniemy wielbić Jej dobroci, że nas tak niegodnych, nędznych i niezdolnych wybrać raczyła na swych rycerzy, abyśmy Jej serca podbijali?"

W realizacji celu Rycerstwo stara się wykorzystać wszelkie dobre i godziwe środki, wszelkie osiągnięcia techniczne i naukowe, a także wszelkie zdobycze kulturalne, zawsze jednak z tym zastrzeżeniem, by były one godziwe. Te środki określane są jako naturalne, gdyż powstałe w wyniku działalności człowieka, a należą do nich przede wszystkim wszelkie osiągnięcia techniczne w dziedzinie przekazu myśli, a zwłaszcza druk, radio, video, internet, telewizja, komputery. Następnie dziedzina kultury i sztuki: film, teatr, kino, muzyka, rzeźba, architektura, malarstwo itp. Te środki powinny najpierw służyć chwale Bożej, a później człowiekowi i innym celom. Środki naturalne są zaś środkiem do nadprzyrodzonych: prasa, filmy, książki mają doprowadzić, podnieść umysł do Boga, przysposobić do modlitwy. Jeśli tego nie czynią, nie służą naszemu celowi.

Środkiem do osiągnięcia celu Rycerstwa jest w sposób szczególny samo Rycerstwo, gdyż ono jest Niepokalanej i każdy po to staje się rycerzem, by przez to coraz bardziej stawał się Niepokalanej, a przez Nią coraz bardziej Jezusowy, czyli Boży, tak jak Niepokalana jest cała święta, cała Boża. Najpierw zdobywamy siebie dla Niepokalanej, by następnie zdobywać innych.