Pakt świętych

Spotkanie poprowadził o. Mirosław Kopczewski - franciszkanin z Niepokalanowa. W ramach nabożeństwa pierwszej soboty miesiąca przewodniczył on modlitwie różańcowej oraz 15-minutowemu rozważaniu tajemnic różańcowych. Natomiast rozpoczynając październikowe "zawierzenie" przypomniał związki św. Maksymiliana M. Kolbego ze św. Teresą od Dzieciątka Jezus. Okazją ku temu było przypadające tego dnia liturgiczne wspomnienie Świętej, która dała Kościołowi duchowość "małej drogi". Ponadto zachęcił do zawierzenia swego życia Niepokalanej, dlatego że - jak to próbował uzasadnić o. Mirosław - Maryja nie wysłuchuje tylko takich próśb, o które Jej nie prosimy, ale jest ratunkiem dla nas, osobiście, naszych rodzin i dla świata. Dalej o. Mirosław wyjaśniał, że zawierzenie to trwałe przekazanie w ręce Maryi sterów naszego życia, by Ona kształtowała nas na nowo i coraz bardziej upodabniała do Jej Syna, Jezusa. Dlatego franciszkanin porównał Maryję do formy, która kształtuje w nas innych ludzi i to jest - według niego - tajemnicą oddania, które sprawia, że choć zewnętrznie nic się nie zmienia, zmienia się nasze serce. Jednak Maryja czyni to - jak mówił o. Mirosław - "bardzo delikatnie, nie wchodzi z butami, nie niszczy naszej woli, zawsze pyta o nasze pozwolenie" i działa tylko wtedy, gdy Jej zaufamy, ponieważ Ona dobrze wie, co jest dla nas najlepsze. Ponadto prelegent podkreślił, że oddanie się Maryi nie może być jakimś handlem wymiennym, ale głęboką relacją osobową, relacją dziecka z najlepszą Matką.

Wreszcie, kończąc konferencję wprowadzającą, o. Mirosław zachęcił do noszenia i rozdawania Cudownego Medalika oraz modlić się za osoby, którym ten medalik się wręczyło, jak również do przyjęcia Szkaplerza karmelitańskiego jako jedną z form oddania się Matce Bożej.

W dalszej części spotkania o. Piotr M. Lenart - franciszkanin z Niepokalanowa, przybliżył zasady działania Rycerstwo Niepokalanej (MI), przyczyny jego założenia w 1917 r. przez św. Maksymiliana oraz jakie trzeba spełnić warunki, by zostać rycerzem Niepokalanej. Do MI w pierwszą sobotę października po nabożeństwie wynagradzającym zostało przyjętych 38 osób.

Po zachęcie do wstąpienia do MI był czas na osobiste świadectwa, związane z zawierzeniem siebie Matce Bożej. Robert podziękował Maryi za dar nocnych pielgrzymek pokutnych z Miedniewic do Niepokalanowa. Następnie pani z Warszawy podziękowała, że pomimo samochodowej kolizji, dotarła do Niepokalanowa, aby zwierzyć Niepokalanej ciężko chorego tatę. Natomiast Beata wyznała, że chce podziękować Matce Bożej za uratowanie jej życia i że mogła o własnych siłach przyjechała do Niepokalanowa.

Z kolei Agata wspominała o tym, że jej córka Weronika zostałą poczęta 15 sierpnia, choć ginekolog diagnozował, że na skutek przebytej operacji nie będzie mogła mieć dzieci. Drugie dziecko miało podejrzenie, że urodzi się z zespołem Downa. Dziecko zostało zawierzone Matce Bożej i urodził się całkowicie zdrowy syn Mateusz.

Wreszcie Józef opowiedział o swoim doświadczeniu z nocnej pielgrzymki pokutnej, w której uczestniczył w kwietniu 2022 r. Pątnikom towarzyszyła Matka Boża Łaskawa. Dzięki modlitwie "Zdrowaś Maryjo..." przed tym obrazem, jedna z pątniczek została uzdrowiona i mogła iść dalej o własnych siłach.

Na koniec Franciszka z Ukrainy opowiedziała, jak była nakłaniana przez ginekolożkę do aborcji, ponieważ straszyła, że w wieku 42 lat nie donosi ciąży, albo urodzi chore dziecko, więc według pani ginekolog lepiej jest je zabić. Frania oddała się pod opiekę Matki Bożej i wiele osób modliło się w jej intencji. Syn urodził się zdrowy. Ostatnim świadectwem podzieliła się Marzena, która dziękowała Niepokalanej za dar ukończenia skudów przez jej córkę.

Uroczystej Mszy św. z zawierzeniem siebie Niepokalanej przewodniczył gwardian niepokalanowskiego klasztoru o. Mariusz Słowik, który poprowadził słowa zawierzenia oraz pobłogosławił Akty oddania. Homilię w tym dniu wygłosił pasjonista o. Rafał Pujsza. W skierowanym do uczestników Zawierzenia słowie zauważył, że obu świętych, Maksymiliana Kolbego i Gemmę Galgani, łączył duchowy pakt. Serce św. Maksymiliana zostało zdobyte przez Świętą z Lucci. W pierwszym numerze "Rycerza Niepokalanej" z 1922 r. pojawił się artykuł o niej. Ojciec Maksymilian uważał, że ta święta była doskonałym wcieleniem idei Rycerstwa Niepokalanej, czyli zdobywania dusz dla Boga, wyrywanie ze szponów diabła dusz ludzkich i ukierunkowanie ich za pośrednictwem Niepokalanej na miłość do Boga i na drogę świętości. "Ta święta ofiarowała swoje życie i cierpienie za nawrócenie grzeszników, pałała pragnieniem nawrócenia dusz" - zaznaczył kaznodzieja i przytoczył słowa papieża, który w dniu kanonizacji powiedział, że Gemma to najwierniejsza kopia, również zewnętrznie ukrzyżowanego Zbawiciela.

Kaznodzieja zachęcił do odkrycia największego źródła Miłości Boga ku nam, które "najpełniej uobecnia się w Przenajświętszej Ofierze. Każda Msza św. to bezkrwawe uosobienie Ofiary Jezusa Chrystusa, złożonej na ołtarzu krzyża w Wielki Piątek, a ustanowionej pod postacią sakramentalnych znaków w Wielki Czwartek podczas Ostatniej Wieczerzy w Wieczerniku. Uczestnicząc we Mszy św., stoimy z Maryją pod krzyżem i po raz kolejny spełnia się ten Testament z Krzyża: Oto Matka twoja. Zostajemy usynowieni, stajemy się synami i córkami Maryi, i możemy Maryję również wziąć do siebie, do naszych domów" - zaznaczył o. Rafał. W dalszej części homilii kaznodzieja skupił się na miejscu Maryja, jakie zajmowała w życiu Świętej.

Po posiłku z klasztornej stołówki o. Rafał Pujsza wygłosił konferencję o św. Gemmie Galgani. Pasjonista zaznaczył, że sam Ojciec Maksymilian zachęcał swoją mamę Mariannę do zapoznania się z postacią św. Gemmy. W liście do mamy pisał, że sam życiorys Świętej czytał już trzy razy i przykład jej życia "więcej zrobił mi dobra, niż rekolekcje". Przesłanie św. Gemmy można zawrzeć w słowach Świętej: "Chciałabym, o Jezu, aby mój głos dotarł do wszystkich zakątków ziemi. Wezwałabym wszystkich grzeszników i powiedziałabym im, aby weszli do Twojego Serca". Słowa te charakteryzują charyzmat św. Gemmy. Jest to święta od nawróceń oraz od głębszego zrozumienia tajemnicy krzyża i cierpienia. Zaznaczył, że Święta przyjęła cierpienie świadomie i dobrowolnie, dlatego warto się do niej uciekać, aby umieć znieść krzyż "w Bożym duchu", z miłością i godnością.

Podczas konferencji można było dość dobrze poznać życiorys Świętej i jak otrzymała ona stygmaty.

Teresa M. Michałek, FN / red.