Br. Innocenty Maria Wójcik ur. 30 listopada 1918 r. w Słaboszowie. Do Zakonu Franciszkanów i klasztoru w Niepokalanowie wstąpił 24 maja 1935 r. Tam spędził całe życie, z wyjątkiem 2 lat pobytu w komunistycznym więzieniu za wydanie książki o objawieniach fatimskich. Był nie tylko archiwistą, ale - jak napisał o nim o. Paulin Sotowski: "był stróżem nie tylko dziedzictwa materialnego w postaci dokumentacji, ale stróżem i świadkiem całego dziedzictwa duchowego św. Maksymiliana".

Przez blisko 5 lat był jednym z najbliższych współpracowników św. Maksymiliana. Propagował w Polsce Rycerstwo Niepokalanej (MI) poprzez spotkania, wykłady i osobiste świadectwo. Prowadził ośrodek MI w Niepokalanowie i pomagał ludziom pogłębiać ideę poświęcenia się Niepokalanej. Zmarł 18 listopada 1994 r. w Niepokalanowie.

Teksty br. Innocentego zawierają wybrane porady i zachęty z jego konferencji i artykułów, a przede wszystkim z listów do osób szukających u Niego duchowej pomocy i mądrych wskazówek w różnych sytuacjach życiowych. Ten wielki duchem i skromny w zachowaniu Brat rzeczywiście był kierownikiem duchowym wielu dusz i serc ludzkich. Jak mało kto przenikał je promieniami miłości i dobroci Niepokalanej - jak zwykł mawiać. I chociaż nie miał kursów ani wykształcenia pedagogicznego czy psychologicznego, to miał coś w sobie niezwykłego, gdyż przełożeni Niepokalanowa już w 1957 r. powierzyli mu wychowywanie młodych braci w tym największym klasztorze. Jako pomocnik mistrza nowicjatu w rzeczywistości stał się dla nich najbliższym przewodnikiem do świętości na drodze rad ewangelicznych i to w wydaniu rycerza Niepokalanej - św. Maksymiliana. Nic więc dziwnego, że wiele wskazówek Brata ma swe odniesienia do wzoru i nauki tego Świętego - założyciela MI i Niepokalanowów, a nade wszystko nauczyciela i apologetę wiary Chrystusowej.

Ze wstępu